Pokój i Dobro! 28.06.2009
W poniedziałek 29 czerwca zakończy się oficjalna celebracja roku św. Pawła. Ojciec Święty Benedykt XVI mianował kard. Waltera Kaspera, przewodniczącego Papieskiej Rady do spraw Popierania Jedności Chrześcijan, swoim specjalnym delegatem na uroczyste zakończenie roku Apostoła Narodów w Ziemi Świętej.
W programie celebracji, w liturgiczne wspomnienie świętych Piotra i Pawła, przewidziane sąuroczyste nieszpory w bazylice św. Szczepana.
Wybór sanktuarium dedykowanego pierwszemu męczennikowi, gdzie od czasów bizantyńskich tradycja umiejscawia jego grób, nie jest przypadkowy. Wielkość św. Pawła obrazuje jego powołanie, które z prześladowcy chrześcijan uczyniło go gorliwym apostołem Ewangelii. We wtorek 30 czerwca watykańska delegacja wraz z katolickimi ordynariuszami Ziemi Świętej odwiedzi Cezareę Nadmorską, gdzie zostanie odprawiona Eucharystia. Ostatnim punktem programu uroczystości zakończenia roku pawłowego w Ziemi Świętej będzie pielgrzymka do Akko. Po przywitaniu J. E. kard. Kaspera przy zachodniej bramie Starego Miasta rozpocznie się procesja do trzech stacji wyznaczonych w kościołach maronickim, grecko-katolickim oraz rzymsko-katolickim. Celebracja Liturgii Słowa zakończy się przy franciszkańskim kościele św. Jana, na murach obronnych twierdzy krzyżowców.
W Ziemi Świętej, gdzie wspominamy nie tylko ziemskie życie Jezusa Chrystusa i Jego Matki Maryi, ale również ślady apostołów i początki Kościoła, oficjalne zakończenie roku św. Pawła nie powinno oznaczać zmniejszenia zainteresowania postacią i dziełem Apostoła Narodów. Temu celowi ma służyć ekspozycja poświęcona wielkiemu apostołowi. Przez ostatnie trzy miesiące w Jerozolimie, we franciszkańskim Centrum Informacji Chrześcijańskiej przy Bramie Jafskiej, była otwarta wystawa ukazująca historię Pawła z Tarsu. Wystawa przygotowana przez Kustodię Ziemi Świętej, pod znamiennym tytułem: „Na drodze do Damaszku początek nowego życia”, będzie eksponowana po Jerozolimie kolejno w Nazarecie, Akko oraz w Betlejem. 44 plansze zawierają bogaty materiał ilustracyjny oraz informacje w języku angielskim i włoskim. Szczegółowy katalog z informacjami w czterech językach: angielskim, włoskim, arabskim i hebrajskim stanowi doskonały przewodnik dla zwiedzających.
Plansze przedstawiają najważniejsze etapy historii św. Pawła ukazane przez pryzmat miejsc związanych z jego życiem i podróżami misyjnymi. Wystawa rozpoczyna się od epizodu męczeństwa św. Szczepana opisanego w Dziejach Apostolskich (7,54-60). Młody faryzeusz Szaweł nie tylko strzeże szat osób kamienujących diakona Szczepana, ale również przejmuje ich sposób myślenia oskarżając uczniów Jezusa o bluźnierstwo przeciwko Bogu i prawu Mojżeszowemu, przeciwko świątyni i całej tradycji Starego Przymierza. Kamienowany Szczepan był świadomy swego udziału w zwycięstwie Zmartwychwstałego Jezusa. Ostatnie plansze wystawowe zatytułowane „Zwycięstwo”, wskazują, że również prześladowca Szaweł odbiera wieniec chwały. W Liście do Galatów czytamy: «Z Chrystusem zostałem ukrzyżowany. Żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus» (2,19s). Spotkanie ze zmartwychwstałym Panem na drodze do Damaszku wprowadza Szawła w nowe powołanie i daje mu nową tożsamość, która jest pełnym zjednoczeniem z Jezusem Ukrzyżowanym i całkowitym udziałem w Jego chwalebnym życiu.
W krótkim felietonie nie sposób przedstawić całej bogatej ekspozycji jerozolimskiej poświęconej św. Pawłowi. Zatrzymajmy się więc przy kilku planszach ukazujących epizody bezpośrednio związane z Ziemią Świętą. Po przypomnieniu nawrócenia i chrztu św. Pawła w Damaszku oraz zaznaczeniu, że pochodził on z Tarsu i był Żydem z narodzenia i przez otrzymaną formację, spotykamy młodego neofitę w Jerozolimie. Paweł zostaje przedstawiony apostołom przez Barnabę, nawróconego Żyda pochodzącego z Cypru. Na Górze Syjon, gdzie przy Wieczerniku tworzy się wspólnota Kościoła Chrystusowego, na czele której stoi apostoł Jakub, Paweł z całą otwartością przekazuje własną oryginalną interpretację zbawienia wszystkich ludzi, co rodzi pierwsze nieporozumienia z braćmi pochodzącymi z kręgów żydowskich.
Kolejne plansze to historia trzech podróży misyjnych Apostoła Narodów: Antiochia, Pafos, Filippi, Tesalonika, Ateny, Korynt, Efez, Milet. Pod koniec trzeciej wyprawy Paweł po raz ostatni wraca do Jerozolimy. W drodze zatrzymuje się w Cezarei Nadmorskiej, o czym opowiada plansza
15. Słowa i prorockie gesty Agaba zapowiadają prześladowania i męczeństwo, które będzie miało swój początek już w Jerozolimie. W świątyni Żydzi oskarżyli Pawła o podburzanie ludu, o działanie sprzeczne z nauczaniem Tory oraz o zbezczeszczenie świątyni. Podobne oskarżenia były skierowane do Szczepana, którego ukamienowanie przed laty widział i akceptował młody Paweł.W odpowiedzi na oskarżenia, Apostoł Narodów wygłosił obronną mowę, w przyległej do świątyni herodowej twierdzy „Antonia”. Przywołał wydarzenie z drogi do Damaszku podkreślając, że został powołany do niesienia Dobrej Nowiny o zbawieniu poganom. Odrzucony a nawet znienawidzony przez Żydów rozpoczął nową i szczególną drogę ewangelizacyjną, podróż świadectwa życia, którą zakończył w stolicy imperium, w Rzymie.
W Cezarei Nadmorskiej, gdzie Paweł był więziony i gdzie próbował jeszcze przekonać rzymskiego namiestnika Feliksa do swojej niewinności wobec niesłusznych oskarżeń Żydów rozpoczyna się ostatnia misja Apostoła Narodów. Podróż drogą morską do Rzymu była kolejną okazją do apostolskiego świadectwa, czego przykładem była krótka wizyta na Malcie, do której zmusiła podróżników morska nawałnica. Kilkuletni pobyt w Rzymie, to nie tylko czas sądu i więzienia, ale również okres aktywnej działalności ewangelizacyjnej, która zakończyła się męczeńską śmiercią. Święty Hieronim napisał: «W czternastym roku rządów Nerona Paweł został ścięty z powodu wiary w Chrystusa i został pochowany przy drodze Ostyjskiej, dwadzieścia sześć lat po ukrzyżowaniu naszego Pana».
Wystawa poświęcona św. Pawłowi zapewne urzeka bogactwem i pięknem dobranego materiału ilustracyjnego oraz wysokiej klasy ekspozycją graficzną. Głównym jej walorem są jednak treści wprowadzające zwiedzającego w tajniki życia i nauczania Apostoła Narodów. Blisko połowa plansz przedstawia rodzaj chronologii życia św. Pawła od nawrócenia w 36 roku do jego męczeńskiej śmierci około roku 67. Druga część wystawy to tematyczne przywołanie głównych doświadczeń Pawła i synteza jego nauczania.
Na koniec przypomnijmy sobie zobowiązujące słowa Benedykta XVI, wypowiedziane w Rzymie na rozpoczęcie roku św. Pawła: «Nauczyciel pogan, apostoł i zwiastun Jezusa Chrystusa — tak sam siebie określa, patrząc wstecz na drogę swego życia. Nie oznacza to jednak, że patrzy tylko w przeszłość. „Nauczyciel wiary” to słowa, w których zawiera się przyszłość, wszystkie narody i pokolenia. Paweł nie jest dla nas postacią z przeszłości, wspominaną z czcią. Jest on również naszym nauczycielem; apostołem i zwiastunem Jezusa Chrystusa także dla nas» (28.06.2008 r.).