SŁÓW KILKA O SYTUACJI KOŚCIOŁA W EKWADORZE….
Praca duszpasterska w dużym mieście niewiele różni się od pracy duszpasterskiej w Kościele polskim. Ale to jest pewien mało charakterystyczny dla całego Ekwadoru wyjątek, ponieważ każde miejsce w konkretnej strefie klimatycznej charakteryzuje się innym wymiarem pracy duszpasterskiej. Struktura diecezji Santo Domingo de los Tsachilas i praca w niej wyglądają podobnie jak u nas.
Jej pasterz – bp Julio Terran Tutari zastąpił dwa lata temu zmarłego bpa Wilsona Moncayo i jednego z bardziej oddanych misjonarzy – bp. Emilio Stehle, biskupa z Niemiec, związanego z fundacją Adveniat, i praktycznie od podstaw budującego struktury diecezjalne. Dzisiaj diecezja ta ma swoją Kurię z odpowiednimi wydziałami, które ją tworzą, ma swojego wikariusza generalnego w osobie księdza ekwadorskiego, ma Wyższe Seminarium Duchowne, gdzie kształci swoich księży.
Jednak w Ekwadorze w różnych miejscach inaczej przedstawia się sytuacja Kościoła, bo istnieje duże zróżnicowanie ludnościowe i społeczno-ekonomiczne. Nie ma jeszcze diecezji np. w Puszczy Amazońskiej, są tylko wikariaty apostolskie z własnymi biskupami. Praca duszpasterska wygląda tam nieco inaczej, ponieważ brakuje jeszcze pewnych elementów do stworzenia struktury administracyjnej: brak kapłanów, duży przepływ misjonarzy itp.
Kościół ekwadorski nie może pochwalić się tym, że ma wystarczającą liczbę rodzimych kapłanów. W Puszczy Amazońskiej i na Wybrzeżu mało jest powołań. Na szczęście inaczej wygląda sytuacja w górach. Jest jedna diecezja – Loja, w której Kościół ekwadorski odnajduje wiele powołań – można nawet powiedzieć, że to kopalnia powołań w Ekwadorze. Mieszkańcy gór są bowiem bardziej związani z Kościołem, z tradycją, z rodziną. Natomiast tam, gdzie brakuje struktury Kościoła, gdzie rodzina praktycznie ma zupełnie inny wymiar, niestety, powołań brak.
Duszpasterstwo młodzieży związane jest szczególnie z sakramentem bierzmowania. W miejscach, gdzie jesteśmy, właściwie ogranicza się ono do młodzieży szkół średnich. Młodzież Ameryki Południowej jest żywiołowa, rozbawiona, radosna, co znajduje wyraz także w liturgii. Myślę, że jedną z przeszkód w rozwoju duszpasterstwa młodzieży są problemy finansowe. Z pewnością można by częściej zorganizować jakiś wyjazd czy pielgrzymkę lub jakieś spotkania, ale to wiąże się z finansami, a tamtejsze społeczeństwo jest bardzo biedne.
Kościół ekwadorski ma swoje radio katolickie. Ks. Zdzisław Rakoczy, misjonarz z Polski pracujący w Zamora Chinchipe prowadzi lokalną telewizję katolicką. Dociera też do Ekwadoru telewizja katolicka Matki Angeliki ze Stanów Zjednoczonych. Jest też obecne Radio Maryja. To Radio dość dobrze się rozwija.
Gorzej jest z prasą. Dostępne tam czasopisma są wydawane tylko w Kolumbii, pewną część poświęcają jednak Kościołowi z Ekwadoru. Dzienniki nie istnieją. Jest Infronteras – pismo Misjonarzy Kombonianów. Z Polski otrzymujemy MISYJNE DROGI I RYCERZA NIEPOKALANEJ który wydawany jest w Paragwaju.
Coraz bardziej rozwija się Internet. Kościół ekwadorski będzie pracował w nowej sieci, uwzględniającej w jednym programie archiwum, duszpasterstwo parafialne oraz różnego rodzaju dokumenty.
FAW przekazało 2000 PLN dla dzieci z placówki misyjnej w Ekwadorze oraz 2000 PLN dla dzieci z Boliwii (pieniądze z projektu Mój Dom)