W nasz projekt „Pokój i Dobro” wpisujemy nowy program pod hasłem „ Polacy na Bliskim Wschodzie” to kontynuacja naszej współpracy z parafią pd. św. Antoniego w Mersin. Ponieważ w 2014 roku będziemy obchodzić 600-lecie polsko-tureckich stosunków dyplomatycznych a w parafii w Mersin jest zachowany wspaniały dokument mówiący o Polakach , którzy uciekając w 1940 roku z Kresów na zachód przez między innymi miasto portowe Mersin, zatrzymali się w kościele św. Antoniego. Ich pobyt trwał kilka miesięcy co pamiętają jeszcze nieliczni starsi mieszkańcy miasta Mersin.
W kościele znajduje się piękny obraz – szkaplerz zrobiony przez polskich uchodźców, który po tak wielu latach wymaga renowacji. FAW wpisując program „Podziel się Ewangelią” w zadanie Projektu „ Pokój i Dobro” miał na uwadze już istniejące relacje między parafianami kościoła w Mersin a Polakami wspierającymi finansowo dzieci uchodźców syryjskich, które właśnie tam znalazły pomoc. Nasze plany związane z programem obchodów 600 – lecie polsko – tureckich stosunków dyplomatycznych : 1. Renowacja dokumentu spisanego przez Polskich uchodźców z 1940 roku 2. Zorganizowanie w parafii w Mersin seminarium poświęcone Polsce ( polskiej historii, kulturze) 3. Pokaz filmów o Polsce ( z tłum na j. turecki) 4. Renowacja wielkiego szkaplerza ufundowanego przez polskich uchodźców
Na temat polskich uchodźców szukamy wszystkich istniejących informacji szczególnie od osób związanych z tymi wydarzeniami. Jedyny ślad o Mersin i o Polakach podaje Wikipedia.
„Wybuch II wojny światowej zastał „Warszawę” w Hawrze. 15 września 1939 statek został wysłany z Dunkierki w ramach małego konwoju z francuskim sprzętem wojennym dla Polski, który miał być dostarczony przez Morze Czarne i Rumunię, lecz wobec rozwoju sytuacji w Polsce po 17 września 1939, konwój został rozładowany w Breście. Następnie, „Warszawa” była używana do ewakuacji polskich żołnierzy i uchodźców, przedzierających się do Francji. Przez adaptację ładowni liczbę miejsc pasażerskich zwiększono do 564. Od listopada 1939 do czerwca 1940 statek przewiózł w 10 rejsach 5418 polskich uchodźców z Grecji (Pireus) i Jugosławii (Split) do Francji (od maja 1940 – do Libanu). Po kapitulacji Francji, 20 czerwca 1940 statek został zaaresztowany przez władze francuskie w Bejrucie, jednakże przy cichej pomocy ze strony francuskiej marynarki wojennej, zdołał następnie uciec z portu i 22 czerwca 1940 dopłynął do Hajfy pod administracją brytyjską. Od sierpnia do listopada 1940 statek w dalszym ciągu przewoził polskich uchodźców z Mersin w Turcji do Palestyny, przewożąc w ciągu 7 rejsów ok. 3530 osób (łącznie statek wyewakuował ok. 9000 osób). Od stycznia 1941 statek pływał jako brytyjski transportowiec wojenny (HMTS „Warszawa”) na Morzu Śródziemnym z portów egipskich, transportując m.in. żywność dla wojska, ale także jeńców, rannych i żołnierzy; zawijając m.in. do Tobruku. Brał udział w ewakuacji żołnierzy alianckich i ludności z Grecji i Krety, a w czerwcu 1941 jeszcze raz polskich uchodźców z Mersin. 16 czerwca 1941 odniósł niewielkie uszkodzenia od odłamków bomb podczas ataku lotnictwa. Płynący w małym konwoju statek został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny U-559 w drodze do Tobruku 26 grudnia 1941 o 14.29 w rejonie Marsa Matruh, u brzegów Libii. Otrzymał dwie torpedy: pierwsza urwała rufę, śrubę i ster, po czym został dobity drugą torpedą w nocy o 19.30 w czasie holowania. Zginęło 4 członków załogi i ok. 25 żołnierzy”
Dzięki Państwa pomocy będziemy mogli po 73 latach odrestaurować szkaplerz i dokument Polaków , którzy musieli na zawsze zostać uchodźcami. Prosimy również o wszelkie informacje na temat tamtych wydarzeń.
